Apreciado diario:
Como ya bien sabéis, abrí este blog allá por el 2012 cuando en plena crisis me quedé en el paro.
Pasaba tanto tiempo delante del ordenador buscando trabajo sin éxito, que la angustia empezó a ganarle la batalla al optimismo y a generar esa impresión que produce la MALDITA ANSIEDAD, que sólo se calma si te comes todos los productos, caducos o no, que tienes en la nevera.
Ruy Rodrigo es freelance y no disponíamos de muchos ahorros ni de una estabilidad económica como para ir tirando, así que cada vez que teníamos que echar mano de los ahorros para llegar a fin de mes, padecía una crisis de ansiedad.
Una mañana cualquiera, pasándome horas recorriendo las ETT’s de Barcelona sin mucho éxito, decidí que a partir de ese momento iba a dedicar mi tiempo libre a lo que realmente me gustaba hacer y que cuando trabajaba nunca encontraba tiempo: ESCRIBIR.
Y bajo el lema: «las miserias de cada uno o se cuentan con un chiste o no se cuentan» empecé este blog llamado ‘DIARIO DE UNA PARADA ESPAÑOLA’ con la única intención de contagiar una sonrisa a aquellos que estuvieran en la misma situación que yo.
Aquí la tenéis la primera entrada que escribí LONG TIME AGO:
https://mrslayunta.com/2012/05/07/lunes/
Al principio me seguía mi madre (GRACIAS MAMI) que me decía que porlamordedios con la fina que yo era no dijera tantas palabrotas.
Luego mis hermanas y amigos, que lo compartían en sus redes sociales por hacerme feliz y porque SON MEJORES QUE LAS DROGAS.
Y poco a poco se fueron sumando lectores a este blog, llegando, incluso, a tener seguidores que no me conocían.
Un día mi dulce de leche llegó a casa muy contento y sólo abrir la puerta me dijo:
– Amor, hoy una chica me ha preguntado si yo era RuyRodrigo el del blog de ‘Diario de una parada española’!
Ese día tiramos la casa por la ventana y comimos entrecots para celebrarlo.
Fue a partir de ese momento que empecé a interesarme por el mundo social media, haciendo varios cursos y especializándome en el marketing digital.
Más tarde, cuando acabé de formarme, utilicé este blog y mis redes sociales a modo de currículum y encontré trabajo en el departamento social media de una empresa. Pudimos devolver los préstamos a los familiares que nos habían dejado dinero y… POR FIN…. poder llegar a fin de mes (aunque sea derrapando).
Han pasado ya 2 años desde que empecé el blog, pero sigo escribiendo en él bajo el mismo titulo ‘DIARIO DE UNA PARADA ESPAÑOLA’ porque cada vez que lo leo me recuerda que una SITUACIÓN DIFÍCIL me sirvió para llegar donde estoy ahora. Y que lo que no mata, engorda. Y de que si tienes un sueño ve a por él. , Etcétera, etcétera.
Hace poco contactaron conmigo de la editorial RANDOM HOUSE para invitarme como embajadora de su nuevo sello MEGUSTAESCRIBIR y así poder realizar mi GRAN SUEÑO: PUBLICAR mi primer libro de ‘Diario de una parada española’ recogiendo varios posts de los que hay en el blog y algunos otros inéditos.
Les dije que SÍ sin pensármelo dos veces POR FIN PODÍA TACHAR DE LA LISTA QUE ELABORÉ CUANDO ERA UNA PIPIOLA, UNA DE LAS COSAS QUE QUERÍA HACER CUANDO FUERA MAYOR:
Ahora empezamos con el proceso de publicación que ya os iré contando…
GRACIAS A TODOS por estar siempre ahí, tanto a los que siempre me animáis como a los que estáis en la sombra.
#OSQUIEROTÍOS.
Besis.
Enhorabuena!! y suerte :-))
¡Muchas gracias!
Good news también para nosotros, los rendidos lectores, cautivados seguidores y risueños fans.
Muchos èxitos! gracias por compartirlo.
😉 MIL GRACIAS!
gran noticia!!!!!! Felicidades y disfruta de los éxitos seguros!!!! grandeSexitos!!! Besons!!!
Gracias Xavi!!!!
Fíjate, y yo que la conocí que empezó haciendo de doble de la Montalà…FELICIDADES!!!!! 😉
Jajajaja gracias!!
Plorut d’alegria
Gràcies bonica!
Todo muuuuuy merecido.
Y vaya experta en marketing estás hecha, ya nos haces salivar… 😉
Muchísimas gracias por estar siempre ahí 😉
Coincido con otros seguidores tuyos, las gracias hay que dártelas a tí, por hacernos reír y disfrutar de tus escritos y, sobre todo, por no dejar de hacerlo :-*
Ets la bomba!
Enhorabuena Alicia, por el libro y por la actitud que te he llevado donde estás 😉
Mil gracias! 😉
Muchas felicidades!!!
ya tengo regalo para Sant Jordiii!! ( y la rosa también of course).
Yo soy unas de esas desconocidas que te encontró por casualidad y fíjate, como pasa el tiempo. Me alegro mucho enserio.
Besis de una fan desconocida 🙂
Jajaja fortheloveofgod! Miles de besis a tí también «fan desconocida»!!! GRACIAS por acompañarme cada viernes 😉
ALi, mira que riem plegades i em «petu» amb el «Diario…», doncs avui m’has fet plorar de felicitat! T’ho mereixes tot petita!! Endavant amb els èxits !!!!
Gràcies amor! Viure al teu costat les penes i les alegries és tot un honor!! Molts petons i moltes ganes de que seguim rient juntes 🙂
Olé !
Cuando encontraste trabajo me alegré mucho aunque tuve ese momento Mr. Hyde, rabiosilla, en que pensé acabarías por cerrar el Blog.
Me parto contigo. Gracias por tu arte.